ETCETERA opvolger van Festival Etcetera La Strada.
ETCETERA was een jaarlijks driedaags theater- en kunstfestival dat zich richtte op een breed publiek.De programma’s variëren van concerten tot interactieve workshops op onverwachte locaties. Het festival programmeerde lokale, nationale en internationale voorstellingen met een zeer uiteenlopend karakter: van grootschalige locatievoorstellingen, verrassende straattheateracts tot experimentele theater- en kunstprojecten. muziek, dans en straattheater. Vijf dagen lang is de binnenstad van Amersfoort een podium voor theater, kunst en muziek Die mix zou ETCETRA ontmoetingsplaats voor de echte kunstliefhebber en de toevallige passant moeten maken. ETCETERA als pionier en verkenner van veranderingen en ontwikkelingen brengen. Een feestelijk, gezellig en artistiek festival, met een aansprekende naam in binnen- en buitenland. Amersfoort als decor én inspiratiebron.
Amersfoort verandert, de stad verandert, de samenleving verandert.
Nadat het gemeentebestuur besloten had dat boven de vrijwilligersorganisaties van LaStrada , Traktor Toernee en Theater Terras een nieuw bestuur te formeren, haakte La Strada af. Het nieuwe bestuur had zich ten doel gesteld een betaalde professionele organisatie boven de drie partijen te vormen met een programmering die meer te maken had met gevestigde kunst. Een programmering die bovendien de festivals landelijk op de kaart zou kunnen zetten. Daar werd Alex Kühne voor aangetrokken die directeur was van het kleine theater, de Franse school in Culemborg. Zijn ideeën over theater maken en een groot festival neerzetten werden niet gedeeld door de zittende organisaties. Al snel volgde een andere theatermaker hem op. Beeldend kunstenaar Kees Lesuis, die betrokken was bij de Tuin de Lusten op verschillende landgoederen, werd de nieuwe man. In de persoon van Helma van de Veerdonk werd een zakelijk leider aangetrokken. Amersfoorts Theater Terras werkte zelf aan haar eigen programmering.
Vijf locatievoorstellingen tijdens de zomeravonden. Theater Terras was ook betrokken bij de oprichting van een nieuw festival dat in de plaats zou komen van ETCETERAen van het straattheater tijdens de Keistadfeesten. In het plan dat kwam waren de locatievoorstellingen van Theater Terras de opmaat naar een driedaags straattheaterfestival dat zich eind augustus in Amersfoort afspeelt. Dit nieuwe evenement is op verzoek van de gemeente Amersfoort bedacht in samenspraak tussen de besturen van de Keistadfeesten, Festival ETCETERA en Theater Terras.
De gemeente had een profiel voor het festival voor ogen, dat erg afweek van wat er tot dan gedaan werd. De opdracht was een landelijk spraakmakend festival te maken met minder sponsors en minder subsidie. Een niet gemakkelijke opgave. Er werden veel meer voorstellingen binnen geprogrammeerd. De gedachte was dat dit in elk geval entreegelden opleverde. In die tijd was Teun van Essen (17/18 jaar) lid van Theater Boemerang. Hij maakte samen met Peter Breuer theater. Hij acteerde en regisseerde muziektheater. Teun maakte zelfs grootschalige producties , die in de Flint werden uitgevoerd. Dat smaakte naar meer en samen met Marlijn Fleer richtte hij het theaterhuis d’Amor op. Met dit gezelschap maakte hij een voorstelling voor Traktor Toernee: Hoe Mieke Mom haar maffe moeder vond, naar een boek van Guus Kuyer.
Geïnspireerd door de locatietheatermogelijkheden op Oerol kwam Teun met een musical “De Vurige Stad”, hij refereerde hiermee aan de brand in de Onze Lieve Vrouwentoren op het Lieve Vrouwenkerkhof. Teun bood dit project aan bij ETCETERA. Er deden honderden vrijwilligers aan mee die dit, voor heel weinig geld, uit passie deden. Dat verliep moeizaam, maar Teun kreeg meer inzicht van de uitgangspunten van Kees Lesuis: meer kijken naar de betekenis van de voorstellingen. Uiteindelijk deed Teun de p.r. voor ETCETERA. Kees Lesuis en Helma van de Veerdonk kregen met de verminderde inkomsten en met een niet-Amersfoorts tintje het niet voor elkaar om het publiek van Amersfoort aan zich te binden en zij gaven de opdracht terug aan de gemeente.
Er waren wel gegadigden die gepokt en gemazeld waren met meer ervaring zoals Prisca Maas van de Laswerkplaats en van kleine Spui-producties, Harmen Zijp van de Spullenmannen en de Lieve Vrouw. Zij hadden meer ervaring met het fenomeen festivals dan Teun. Toch werd Teun gevraagd (19/20 jaar) om ETCETERA te gaan leiden. Hij programmeerde meteen weer meer zichtbare voorstellingen zoals Close Act, die later ook terug werd gevraagd bij het 750-jarig bestaan van Amersfoort. Een voorstelling die door een grote groep mensen gezien konden worden en de festivalbeleving weer terugbracht op de pleinen. Ook het uitgangspunt van een centrale plein als hart van het festival kwam weer terug. Wel werd er meer geld gespendeerd aan de aankleding van het Lieve Vrouwenplein.
Er werd in zijn periode al wel vooruitgekeken naar het 750-jarig bestaan van Amersfoort. Teun sprak met veel organisaties en partijen om het ook een echt Amersfoort tintje te geven. Echter, er waren andere spelers in het veld met meer aanzien en meer ervaring. De gemeente koos voor een meer zekere weg en vroeg Mobile Arts, waar Terts Brinkhoff mededirecteur was, de klus te klaren. Teun besloot na 750 jaar Amersfoort niet meer verder te gaan met ETCETERA. Amersfoorts Theater Terras werkte al volop aan de eigen programmering van vier tot vijf locatievoorstellingen op zomeravonden in 2010 en de straat-acts tijdens de Keistadfeesten en had ook haar eigen interne tegenslagen. Op verzoek van de gemeente Amersfoort en in samenspraak tussen de besturen van de Keistadfeesten, Festival ETCETERA en Theater Terras om werd besloten, een kleinere vorm van het festival ETCETERA mogelijk te maken.
Alfred Konijnenbelt van het Amersfoorts Theater Terras nam in overleg met het stadsbestuur en de andere organisaties als de meest geroutineerde festivalorganisator het stokje van ETCETERA, over om een geheel nieuw festival op poten te zetten Onder de naam Spoffin.Enkele van de meest in het oog springende voorstellingen waren: Close Act en De Argentijnse Grupo Puja en de Zwitserse groep Öff,Öff.
94th Floor
Met het project 94th Floor is een nieuw onderdeel van ETCETERA 2007. Bij het project ’94th floor’ worden een aantal theatrale projecten gebundeld in een kantoorgebouw. Hierbij worden theatermakers uitgenodigd zich uit te spreken over wat angst voor terrorisme voor hen betekent en wat volgens hen de staat is waar onze maatschappij zich in bevindt.
Oefenen op Festival Etcetera 2007
Project Mousse: Het ergste scenario voor acteurs
In Mousse wordt het ergste scenario voor acteurs werkelijkheid. Ondanks alle goede voorbereidingen gaat er iets fout in het begin van de voorstelling. De ijzeren wet van oorzaak en gevolg treedt meteen in werking. De techniek laat het afweten, belangrijke rekwisieten raken zoek en de spelers vergeten hun tekst. Iedere poging om fouten te herstellen mislukt en elke oplossing leidt tot een nieuw probleem. Gedreven door schaamte, paniek en zenuwen proberen de acteurs te redden wat er nog te redden valt. Want het zijn tenslotte wel professionele acteurs. Helaas blijkt het beperken van hun gezichtsverlies zo veel werk dat ze niet meer toekomen aan het spelen van de voorstelling.
Pers
‘In artistiek opzicht was de voorstelling Mousse door het gezelschap Kassys een voltreffer. Niet eerder werd op dit locatiefestival (Oerol) zo’n briljante, abstract-surrealistische versie gegeven van alomtegenwoordige verstandsverbijstering.’ (NRC juni 2001) ‘Het specialisme van Kassys is vervreemding. Dat is leuk, dat is lachen, maar zij voeren het door tot niet alleen hun personages, afgepeigerd, niet meer weten waar ze het moeten zoeken, maar ook het publiek zit te draaien van gene.’ (NRC juni 2001) ‘Mousse is een snelle voorstelling met situaties die uit het leven gegrepen lijken, maar door de montage een absurdistische draai krijgen.’ (Utrechts Nieuwsblad, juli 2001)‘Een pareltje.’ (Nieuwsblad van het Noorden, augustus 2001)
‘De grootste nachtmerrie van podiumkunstenaars. Het is kostelijk om te zien hoe de vier acteurs op de speelvloer trachten de ellende op te lossen. Het grote genieten begint. Murphy’s law is er niets bij. Maar hilariteit is niet het enige doel. De voorstelling heeft een onverwachte diepte en stelt in zekere zin de leugenachtigheid van het theater aan de orde.’ (Parool, september 2001)
Hoofdact Festival ETCETERA 2008, thema Mon Enfance/Mijn Jeugd
Close act 7 bij 750 jaar Amersfoort
Close Act tijdens opening van 750-jarig bestaan op Lieve Vrouwe Kerkhof, 21 maart 2009
ETCETERA van 27 tot en met 30 dec. 2009 op de Hof in Amersfoort
Geef een reactie